Χαιρετισμούς απεύθυναν στη Σητεία ο Νίκος Μανουσάκης, μέλος της ΕΠ Κρήτης του ΚΚΕ και στην Ελούντα ο Σίμος Συμεωνίδης Γραμματεάς της ΤΕ Λασιθιού και μέλος της ΕΠ Κρήτης του ΚΚΕ.
Τα στελέχη του Κόμματος, τόνισαν μεταξύ άλλων:
«Σε έναν κόσμο που “βράζει” και “φλέγεται”, τα μεγάλα γεγονότα για τα οποία εδώ και χρόνια το ΚΚΕ προειδοποιεί και προετοιμάζει τον λαό – όταν όλοι οι υπόλοιποι τον παραμύθιαζαν – είναι πλέον εδώ. Κάθε μέρα και μια καινούρια εξέλιξη από κάποια γωνιά του κόσμου, μάς υπενθυμίζει το γεγονός ότι οι ανταγωνισμοί των ισχυρών, των καπιταλιστών, των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών τους, έχουν φτάσει πλέον σε τέτοιο σημείο, που δεν μπορούν ούτε να επιλυθούν, ούτε να διευθετηθούν προσωρινά, με τους τρόπους που γινόταν μέχρι σήμερα.
Για τον χρόνο που έφυγε κρατάμε την ορμή των αγώνων που δώσαμε και εμείς εδώ στο Λασίθι, για το λαϊκό εισόδημα, την δημόσια υγεία και παιδεία, για ενέργεια και νερό κοινωνικό αγαθό-λαϊκό δικαίωμα, για την αντισεισμική, αντιπλημμυρική, αντιπυρική θωράκιση της περιοχής μας και βεβαίως ενάντια στην εμπλοκή της χώρας μας στο μακελειό των ιμπεριαλιστών στην περιοχή μας, όπου βάζει τον λαό της Κρήτης και βεβαίως του Λασιθίου (βάση ΠΝ Κυριαμαδίου και βάση ΠΑ στη Ζήρο) σε μεγάλους κινδύνους για άμεσες συνέπειες για την ίδια του τη ζωή, πέρα από αυτές που τον επιβαρύνουν από την πολεμική εμπλοκή, προετοιμασία και κλιμάκωση για του «αφέντη το φαΐ».
Σήμερα δεν υπάρχει άλλος δρόμος που να βρίσκεται διέξοδος και προοπτική πέρα από τον αποφασιστικό, μαζικό, μαχητικό αγώνα των λαών, βάζοντας τη δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις, απέναντι στα πολλαπλά αδιέξοδα που συσσωρεύει η κυρίαρχη πολιτική. Η ελπίδα βρίσκεται στο πρόγραμμα του ΚΚΕ που φωτίζει έναν καινούριο, ριζικά διαφορετικό και ελπιδοφόρο δρόμο, το δρόμο της αντικαπιταλιστικής ανατροπής και της οικοδόμησης του σοσιαλισμού-κομμουνισμού, την κοινωνία που καταργεί την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, με κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, ώστε λαός και νεολαία να δουλεύει για τις κοινωνικές ανάγκες και όχι για τα καπιταλιστικά κέρδη, που θα αποτελούν παρελθόν.
Καπιταλιστική ανάπτυξη, δηλαδή ρεκόρ κερδοφορίας, είχαν και έχουν οι τράπεζες, οι αλυσίδες σούπερ μάρκετ, οι ενεργειακοί όμιλοι και οι εφοπλιστές στην Ελλάδα αλλά η ακρίβεια τσακίζει και οι μισθοί είναι ακόμα κάτω από τα επίπεδα του 2011. Υπάρχει πείρα και από το που οδηγεί αυτή η καπιταλιστική ανάπτυξη στην καπιταλιστική κρίση και ούτω καθ’εξής, όπου στην κρίση πάλι καλούνται να την ξαναπληρώσουν οι εργαζόμενοι και κοντοζυγώνει και στην Ελλάδα, ήδη έχει φθάσε σε άλλες χώρες της Ευρώπης.
Γι’ αυτό η ελπίδα βρίσκεται στην έμπρακτη αμφισβήτηση των στόχων κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου, στο πρόταγμα των αναγκών των πολλών σε αντιπαράθεση με τα κέρδη των λίγων. Βρίσκεται στους απεργιακούς αγώνες που αναπτύσσονται αυτή την περίοδο σε μια σειρά από κλάδους για υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας με αξιοπρεπείς μισθούς και σύγχρονα δικαιώματα. Βρίσκεται στα μπλόκα της αγροτιάς, εκεί που οι βιοπαλαιστές αγρότες δίνουν μια ακόμα μάχη για την επιβίωσή τους. Βρίσκεται στον αγώνα του λαού και της νεολαίας για να μην περάσει η προσπάθεια της κυβέρνησης να κουκουλώσει το έγκλημα των Τεμπών. Δε θα σταματήσουμε να αναδεικνύουμε την εγκληματική ευθύνη που έχει η κυβέρνηση για το συνολικό έγκλημα, αλλά και πιο ειδικά για το τι πραγματικά προκάλεσε την θανατηφόρα έκρηξη, για την εκτεταμένη αλλοίωση του τόπου του εγκλήματος, για την καταστροφή κρίσιμου βιντεοληπτικού υλικού της εμπορικής αμαξοστοιχίας, για την προβληματική ανάκτηση ηχητικών καταγραφών από τις επίμαχες συνομιλίες των εμπλεκόμενων.
(…) Αυτό που θέλει το σύστημα είναι να μπορεί να ενσωματώνει τη λαϊκή δυσαρέσκεια που όλο και δυναμώνει, σαν αποτέλεσμα των συνεπειών της αντιλαϊκής πολιτικής που φανατικά εφαρμόζει η ΝΔ εδώ και 5,5 χρόνια. Για τα μεγάλα λαϊκά προβλήματα του 2025 δεν έχουν φυσικά να πουν τίποτα όλοι αυτοί. Ή μάλλον έχουν. Πρόκειται για τη μαγική λέξη “συναίνεση”. Μητσοτάκης, Ανδρουλάκης, Φάμελλος και δε συμμαζεύεται, όλοι τους παρουσιάζονται σαν υποδείγματα συναινετικής στάσης και κατηγορούν τους υπόλοιπους ότι την τορπιλίζουν, είτε γιατί δήθεν “λένε όχι σε όλα” είτε γιατί “σπάνε τις συναινετικές παραδόσεις δεκαετιών”! Τι αποδεικνύει αυτή η αντιπαράθεση, αν όχι ότι συμφωνούν στα βασικά, στα κρίσιμα και ότι το έδαφος της μεταξύ τους συναίνεσης υπάρχει και είναι δεδομένο; Γι’ αυτό, σε τελική ανάλυση, ο πραγματικός αποδέκτης αυτών των καλεσμάτων για συναίνεση είναι ο ίδιος ο λαός… Και είναι αυτός που πρέπει να τους τα επιστρέψει συστημένα. Να τους χαλάσει τα σχέδια και να χαράξει τον δικό του δρόμο.
(…) Σήμερα είναι πολλοί περισσότεροι αυτοί που αντιλαμβάνονται τη μεγάλη σημασία της στάσης που κράτησε όλα τα προηγούμενα χρόνια το ΚΚΕ. Που έμεινε σταθερά στο πλευρό του λαού χωρίς να περάσει ποτέ απέναντι, βάζοντας πλάτη στα διάφορα αντιλαϊκά σχέδια, όπως διακαώς ήθελε το σύστημα. Έτσι κρατήσαμε την ελπίδα ζωντανή, όταν οι ψεύτικες ελπίδες που πουλούσαν οι άλλοι χρεοκόπησαν. (…) Όσοι απογοητεύτηκαν στο παρελθόν από διάφορες επιλογές, αλλά νιώθουν ακόμα τις καρδιές τους να χτυπούν για αυτό το στόχο, έχουν επιλογή, τη συμπόρευση με το ΚΚΕ σε όλες τις μάχες που έχουμε μπροστά μας.
(…) Ο λαός μας δεν έχει να περιμένει τίποτα θετικό ούτε από τις περιβόητους “διεθνείς συμμάχους” της άρχουσας τάξης της χώρας, των κυβερνήσεων και των κομμάτων του συστήματος. Όσοι περίμεναν τον δήθεν “ειρηνοποιό” Τραμπ να έρθει και “να βάλει σε μια τάξη” τον “ταραγμένο” κόσμο, έχουν ήδη διαψευσθεί πανηγυρικά από τα πρώτα του δείγματα γραφής. Όσο κι αν αντιδικεί με τον Μπάιντεν για την πατρότητα της εκεχειρίας στην Παλαιστίνη, οι βομβαρδισμοί και οι καθημερινές δολοφονίες που διαπράττει το κράτος-δολοφόνος του Ισραήλ, δείχνουν ότι πρόκειται για εκεχειρία με το πιστόλι στον κρόταφο των Παλαιστινίων. Ακόμα και για αυτή πάντως, συνέβαλε καθοριστικά η ηρωική αντίσταση του Παλαιστινιακού λαού, συνέβαλαν οι πολύμηνοι και μαζικοί αγώνες των λαών και της νεολαίας σε όλον τον κόσμο και μέσα στις ίδιες τις ΗΠΑ και βέβαια στη χώρα μας.
(…) Διέξοδο από τον πόλεμο και όλα τα σημερινά αδιέξοδα μπορεί να δώσει μόνο ο λαός με τους αγώνες του, το κίνημά του, παίρνοντας την υπόθεση στα χέρια του και αμφισβητώντας τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο και την εξουσία του, το σημερινό σάπιο κράτος και τις διεθνείς του συμμαχίες.
(…) Η Ιστορία έχει αποδείξει ότι τέτοια γεγονότα σαν αυτά που ζούμε σήμερα, είναι αυτά που φέρνουν και την αφύπνιση, την ορμητική είσοδο στον αγώνα λαϊκών μαζών που μέχρι πρόσφατα έμεναν αδρανείς. Η άνοδος της εργατικής – λαϊκής παρέμβασης μπορεί και πρέπει να αξιοποιήσει την όποια «ρωγμή» και «αστάθεια» στο σύστημα για να βάλει εμπόδια στην κυρίαρχη πολιτική, να αποσπάσει κατακτήσεις, να αλλάξει τον συσχετισμό δύναμης υπέρ των λαών, οδηγώντας μέχρι τη ριζική ανατροπή.»
Το Γραφείο Τύπου
31 Γενάρη 2025