Σχόλια και παρασκήνια της συναυλίας του Placido Domingo στη Μονή Τοπλού
Την Κυριακή το βράδυ ένα από τα μεγαλύτερα καλλιτεχνικά γεγονότα της χρονιάς στην Ελλάδα, έλαβε χώρα στη Μονή Τοπλού. Φυσικά η συμμετοχή του Placido Domingo του πιο διάσημου τενόρου εν ζωή παγκοσμίως δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Ήταν παρόν ο καλλιτέχνης που μαζί με τους μακαρίτες πλέον Luciano Pavaroti και Jose Carreras, έκαναν διάσημη την όπερα στο ευρύ κοινό. Είχαμε την τύχη να δούμε από κοντά ένα καλλιτέχνη που μόνη η παρουσία του έγινε αιτία να έρθει η κρατική συμφωνική ορχήστρα της ΕΡΤ το μεγαλύτερο και σημαντικότερο μουσικό σύνολο της Ελλάδας, αλλά αιτία να έρθουν στη Σητεία πολιτικά, τραπεζικά και επιχειρηματικά στελέχη των μεγαλύτερων επιχειρήσεων της χώρας. Ενδεικτικά θα αναφέρω, το Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, τον Διευθύνον σύμβουλο της Attica Bank, της Intrakat, της Παγκρήτιας Τράπεζας, των Πλαστικών Κρήτης, της Estée Lauder, ναυτιλιακών εταιριών, επενδυτικών ομίλων και πολλοί άλλοι που θέλουμε μεγάλη λίστα να περιγράψουμε. 1500 περίπου άτομα είχαν την τύχη να βρεθούν κοντά ενώ πέρα από την ΕΔΕΑΚ που προσέφερε εθελοντική βοήθεια, συγκινητικό ήταν ότι μέσα στους εθελοντές ήταν και φοιτητές του τμήματος Επιστημών Διατροφής & Διαιτολογίας του ΕΛΜΕΠΑ. Ήταν μια στιγμή που κάθε Σητειακός μπορεί να θεωρήσει τον εαυτό του υπερήφανο, ειδικά όταν τα σχόλια των περισσότερων ήταν διθυραμβικά για τη Σητεία μιας κι ήταν η πρώτη του επίσκεψη στον τόπο μας. Το όνομα Σητεία και Μονή Τοπλού ακούστηκε παντού μετά από αυτή τη συναυλία, δεδομένης και της συναυλίας του Σταύρου Ξαρχάκου το Σεπτέμβριο μπορούμε να πούμε ότι η Μονή Τοπλού αναδεικνύει τον πολιτισμό, κάνει τη Σητεία γνωστή στα πέρατα του κόσμου και γίνεται το σημαντικότερο σημείο πολιτιστικής αναφοράς της Κρήτης.
Φυσικά η καλλιτεχνική αξία του Placido Domingo δε χωρά αμφισβήτηση: 4.100 παραστάσεις όπερας, 12 βραβεία Grammy, Πρέσβυς Ισπανικής Κουλτούρας, βραβευμένος με το Αμερικάνικο μετάλλιο Ελευθερίας, το Γαλλικό Τάγμα της Λεγεώνας της Τιμής, το Ισπανικό Τάγμα της Καθολικής Ισαβέλλας, το Ρωσικό Τάγμα Φιλίας, το βραβείο Birgit Nilsson, είναι ιππότης του Μεγαλόσταυρου και μέγας Αξιωματικός τους τάγματος Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας, με τιμητικά πτυχία από τα πανεπιστήμια Harvard, Oxford, New York και της Σαλαμάγκα. Ήδη για το 2023 έχει δώσει Συναυλίες στο Palm Beach της Φλώριντα, Παρίσι, Γκράτς, Σάλτσμπούργκ (Αυστρία), Λονδίνο, Καζακστάν, Ουζμπεκιστάν και Τόκιο, ενώ ετοιμάζεται για περιοδεία στη Νότιο Αμερική.
Όλα αυτά βέβαια για κάποιους στη Σητεία δεν έχουν καμιά αξία… εξάλλου μπρος τη Σητεία τα παραπάνω σημεία (Palm Beach της Φλώριντα, Παρίσι, Γκράτς, Σάλτσμπούργκ (Αυστρία), Λονδίνο, Καζακστάν, Ουζμπεκιστάν και Τόκιο) τι έχουν να πουν; Η επαρχία μάς καταντά ενίοτε και ατυχώς επαρχιώτες, η μικρή Σητεία βρίσκει αιτία εσωτερικής αντιπαράθεσης για να επιβεβαιωθεί η παροιμία που λέει: Κακό χωριό τα λίγα σπίτια. Όμως όταν δεν μπορείς να ξεχωρίσεις την καλλιτεχνική αξία του ανθρώπου, αντιθέτως αρέσκεσαι σε σχόλια χειρίστου είδους που δεν έχουν ποτέ εξεταστεί δικαστικά κι ακόμα χειρότερα δεν έχουν ποτέ καταδικαστεί, τότε ο καθένας μπορεί να αναλάβει το ρόλο του φυσικού δικαστή και να απαξιώσει όλο αυτό που παρουσιάστηκε στο Τοπλού!
Λυπάμαι που απαντώ σε σχόλια και αναδημοσιεύεις που δε θα ήθελα να χαρακτηρίσω. Εγώ που βρέθηκα στην εκδήλωση ευχαριστώ το Θεό και την τύχη μου που αξιώθηκα στον τόπο μου να βιώσω ένα τέτοιο καλλιτεχνικό γεγονός με απίστευτης ποιότητας και αξίας μουσικούς!
Στη Σητεια βρέθηκαν τα σημαντικότερα στελέχη εταιριών και επενδυτικών φαντ που δεν είχαν ποτέ έρθει στη Σητεία κι ούτε πίστευαν ότι υπήρχε λόγος να έρθουν ποτέ. Τώρα έχουμε πολλούς πρεσβευτές που μελλοντικά μόνο θετικά μπορούν να λειτουργήσουν για τον τόπο. Α ξέχασα! Αύριο το πρωί δεν θα έρθουν επενδύσεις (!), είναι γεγονός ότι για να έρθουν πρέπει να υπάρχει χρόνος και υπομονή, χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι έγινε με τις πτήσεις charters που ήρθαν τελικά στη Σητεια μετά από πολλά ταξίδια, συμμετοχές σε εκθέσεις, αγωνίες χρόνων του Θοδωρη Πατεράκη, του Γιάννη Κακουράκη και πολλών άλλων, για να έρχονται σήμερα επισκέπτες από τη Σκανδιναβία κι ελπίζουμε σύντομα και από άλλα μέρη. Και η συναυλία του Placido Domingo δεν θα φέρει άμεσες επενδύσεις αλλά έφερε στον τόπο μας επενδυτές κι είναι βέβαιο ότι ένα μικρό βήμα έγινε. Αναφορικά με τα υπόλοιπα αν δεν θέλουμε ν’ ανοίξουμε το βλέμμα μας στο μεγάλο κάδρο του κόσμου, ας μείνουμε κατσιασμένοι σ’ ένα ατέρμονο μνημόσυνο με κουλουράκια και καφεδάκι (μεταφορικά και κυριολεκτικά) για την απομόνωση της Σητείας ως πτωχού συγγενή της Κρήτης!
Αν διαμαρτυρηθείτε για το γεγονός ότι οι περισσότεροι Σητειακοί δεν είχαν πρόσβαση, φυσικά και θα συμφωνήσω μαζί σας. Οι προσκλήσεις πήγαν εκτός Σητείας κι από τα 1.500 άτομα πάνω από 1.300 δεν ήταν Σητειακοί, ούτε κι εγώ είχα πρόσκληση αλλά έκανα ό,τι μπορούσα για να είμαι παρόν. Αν θες να πας κάπου πολύ θα συνωμοτήσει το σύμπαν γι’ αυτό κι έτσι μαζί μου ήταν κι άλλοι από τη Σητεία που ήθελαν να ζήσουν όλο αυτό το μαγικό σκηνικό ακόμα και χωρίς πρόσκληση. Βέβαια με το να έρθουν τόσοι άλλοι ήταν αιτία να δούμε και Learjets στο αεροδρόμιο της πόλης μας, λιμουζίνες να έρχονται στον τραγικό ΒΟΑΚ που εμείς βιώνουμε καθημερινά και τα ξενοδοχεία της πόλης γεμάτα. Αν πάλι κάποιοι θεωρούν ότι ήταν πολύ ταξικό όλο αυτό, ίσως και να έχουν δίκιο όμως αν θέλουμε ανάπτυξη πρέπει να αποδεχτούμε τη φράση του Karl Marx: “Δυστυχώς ζούμε στον κόσμο των αναγκών κι όχι στον κόσμο της Ελευθερίας” δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα. Κι επειδή δεν είμαι ειδικός στο Μαρξισμό, κοίταξα τον δικό μας φιλόσοφο Επίκουρο που κάποιες χιλιάδες χρόνια πριν υποστήριζε ότι: «Οι φυσικοί νόμοι έχουν στατιστική έννοια, και απεικονίζουν την εκάστοτε ισορροπία αντίρροπων δυνάμεων. Στα ανθρώπινα, είναι η βούληση του ανθρώπου που ιεραρχεί τις ανάγκες και καθορίζει τις συμπεριφορές, σχετικά πάντοτε με τις συνθήκες.» Άλλη μια ευκαιρία, λοιπόν, να ιεραρχήσουμε τις ανάγκες μας ως κοινωνία και ως τόπος.
Από τα παρασκήνια να μεταφέρω ότι, οι περισσότεροι καλεσμένοι και οι θεατές ήρθαν μέσω Ηρακλείου ή μέσω του Αεροδρομίου της Σητείας. Ο Placido Domingo με τη σύζυγο ένα γιό του και 2 εγγόνια του ήρθαν από την Ελούντα με αυτοκίνητο, το ίδιο και οι μουσικοί της ΕΡΤ και η εξαιρετική υψίφωνος Χριστίνα Πουλίτση που συνόδευσε τον τενόρο. Ο Placido Domingo και η σύζυγός του ήταν εξαιρετικά προσιτοί και ευγενείς άνθρωποι, ο τενόρος δεν αρνήθηκε να μιλήσει σε όποιον του απηύθυνε το λόγο ή να υπογράψει τα αυτόγραφα που του ζητήσαμε. Εντύπωση έκανε σε όλους μας ότι ένας άνθρωπος 82 ετών είχε τόση ενέργεια και διατηρούσε ακόμα τη φωνητική του ικανότητα. Μακάρι να έχουμε κι άλλες τέτοιες ευκαιρίες στο μέλλον.
Γεώργιος Τσικαλάκης
ΕΔΙΠ- ΕΜΕΠΑ, Ιεροψάλτης Ι.Μ. Τοπλού
