Εθελοντισμός και πως η υποχρέωση της πολιτείας μετατίθεται…
Ο όρος «Εθελοντισμός» αναφέρεται γενικά στην ηθελημένη πράξη για κάποιο κοινωφελή σκοπό χωρίς υλικό ή άλλο αντάλλαγμα. Ως εκ τούτου, εθελοντής είναι ο πολίτης που προσφέρει ανιδιοτελώς χρόνο ή γνώση, για χρήσιμες δράσεις προς όφελος άλλων, χωρίς να περιμένει αντάλλαγμα. Ετυμολογικά προέρχεται από το ρήμα «εθέλω», που σημαίνει θέλω πολύ.
Ο Εθελοντισμός είναι ευρεία έννοια. Μπορεί να περιλαμβάνει σταθερές και επαναλαμβανόμενες δράσεις μέσα από συγκροτημένα προγράμματα ή οργανώσεις, οπότε συνήθως αποκαλείται ως «επίσημος Εθελοντισμός». Όμως, μπορεί να περιλαμβάνει προσωπικές, πρόσκαιρες και μοναδικές δράσεις, οπότε αποκαλείται ως «ανεπίσημος Εθελοντισμός». Μπορεί επίσης να αφορά τη συμμετοχή σε προγράμματα Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ), κοινωφελών ιδρυμάτων ή Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης (π.χ. περιβαλλοντικά προγράμματα, αθλητικά προγράμματα, δασοπροστασία, κοινωνική υποστήριξη κ.ά.), αλλά και ατομικές δραστηριότητες, όπως η εθελοντική αιμοδοσία, η βοήθεια ενός ηλικιωμένου στο δρόμο ή ακόμα και η μετά θάνατον προσφορά μελών του ανθρώπινου σώματος για επιστημονικούς σκοπούς.
Οι δημοτικές αρχές τα τελευταία χρόνια έχουν εργαλειοποιήσει τον εθελοντισμό, αντικαθιστώντας τις υποχρεώσεις τους με το παραχθέν έργο απο εθελοντές.
Κλασσικό παράδειγμα ο δήμος Σητείας που εκμεταλλεύεται τη διάθεση για προσφορά των πολιτών και τους καλεί π.χ. να καθαρίσουν έναν δημοτικό χώρο, μια παραλία. Αυτό δεν είναι εθελοντισμός, είναι χαμαλίκι. Ο εθελοντισμός είναι πολύ υψηλή έννοια και ιδανικό για να χειραγωγείται με αυτόν τον τρόπο στα χέρια ελλιπούς διοίκησης. Το χειρότερο όλων είναι ότι όταν πραγματικά η εθελοντική παρέμβαση θα είναι απαραίτητη, η προσφορά θα είναι περιορισμένη και δικαίως.
Ζούμε την εποχή του κοινωνικού μίξερ. Ανακατεύονται οργανώσεις, οργανισμοί, δήμοι, επιχειρήσεις χωρίς κανένα πρόγραμμα ή οργάνωση. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι οι υπηρεσίες δεν πρέπει να υποκαθίστανται. Οι εθελοντές είναι για το κοινό καλό και όχι εποχικές καθαρίστριες και η λάντζα της δημοτικής αρχής. Ο δήμαρχος δυστυχώς άγεται, δεν άγει. Κινείται με στιγμιαία δημοψηφίσματα καφενείου (χαρακτηριστικό παράδειγμα το κολυμβητήριο) και η ανάπτυξη της κάθε πόλης μας στηρίζεται σε παρεμβάσεις του τοπικού βουλευτή και υπουργού. Η σύγχρονη πολιτική έχει χάσει την επαφή με έννοιες, όρους που καθορίζουν μια πολυοργανική λειτουργία με τάξη και οργάνωση.
Ίσως ο ανοργάνωτος συρφετός ετερόκλιτων αιρετών προσώπων, χωρίς στόχους, οι οποίοι βρίσκονται εκεί ως δεξαμενές ψήφων, να ευθύνεται για την τεθλασμένη πορεία των προγραμμάτων και την πολυγλωσσία στη δημόσια διοίκηση.
Στον αντίποδα όλων αυτών, άτομα ικανά, που προσφέρουν το χρόνο τους, την ξεκούρασή τους, τις δυνατότητές τους, δωρεάν, που όλοι αυτοί που κατέχουν θέσεις δεν δέχονταν να παρέχουν δωρεάν διότι αν δεχόντουσαν θα ήταν εθελοντές και όχι αντιδήμαρχοι ή μετακλητοί.
Θέλουμε λοιπόν να απευθυνθούμε σε αυτούς τους ανθρώπους. Στους αφανείς εθελοντές, εν μέσω «επιφανών» αιρετών και να τους ευχαριστήσουμε για τις ζωές που έσωσαν, για τα δάση που φύτεψαν, για τους αγώνες για το νοσοκομεία μας, για τα υπέροχα θεατρικά που ανέβασαν, για τον πολιτισμό τους και να τους υπενθυμίσουμε κόντρα στην υφιστάμενη αντιμετώπιση, ότι η λάντζα είναι υπόθεση άλλων και όχι των εθελοντών.
Η δημοτική παράταξη:
Σητεία, «επιστροφή στο μέλλον»
