Αυτή η πρόταση που αρχίζει με τις λέξεις «Μυστικός Κήπος» ή «Secret Garden», είναι μια πρόταση με πολλές υπογραμμίσεις, το κόμμα στη σωστή του θέση για να κάνεις τη στάση σου, και τελειώνει οπωσδήποτε με θαυμαστικό.
Ο πολυποίκιλος εικαστικός περίπατος που προσφέρει ο κήπος του Γιάννη Μαστοράκη στον Τρυπητό, ανοίγει από απόψε στις 8.30, προφέροντας σε κάθε στάση και πλευρά του, κάτι διαφορετικό από τους δώδεκα εικαστικούς καλλιτέχνες που συμμετέχουν φέτος, στην δεύτερη, και κατά τη γνώμη μας, αλλά και τη γνώμη των ίδιων των καλλιτεχνών ,καλύτερη διοργάνωση, όχι μόνο γιατί ο θεματικός άξονας ανοίγει με την υποδοχή περισσότερων ανθρώπων της τέχνης, αλλά και γιατί, ακόμα και όσοι είχαν πάρει μέρος στην περσινή, πρώτη διοργάνωση ,επιλέγουν φέτος κατά πλειοψηφία, να παρουσιάσουν διαφορετικές οπτικές του ταλέντου τους.
Να πούμε βέβαια, πως αυτό που κυρίως διαφοροποιεί τη συγκεκριμένη έκθεση από κάποια αντίστοιχη σε μια αίθουσα τέχνης για παράδειγμα, είναι το «χρώμα» της, αν μπορούμε να το πούμε έτσι. Δεν μιλάμε για εκθέματα σε ένα ψυχρό αποστασιoποιημένο περιβάλλον, μιλάμε για μια ειλικρινά φιλική ατμόσφαιρα που δημιουργούν όλοι οι συμμετέχοντες, που στο τέλος ή ακόμα και στη διάρκεια της περιπλάνησης σας στους χώρους του κήπου, θα σας φροντίσουν ως οικοδεσπότες, κερνώντας σας με μια αφτιασίδωτη ειλικρίνεια.
Είχαμε την χαρά να βρεθούμε στο pre-opening, στην διάρκεια των τελευταίων προετοιμασιών, για το αν τα φώτα πέφτουν σωστά, για παράδειγμα, ή αν χρειάζεται αναδιάταξη στην τοποθέτηση.
Οι καλλιτέχνες , η ατμόσφαιρα, τα εκθέματα
Μας υποδέχτηκαν με χαμόγελο οι άνθρωποι και εμείς περιπλανηθήκαμε σε ένα μεγάλο εκθεσιακό χώρο, όπου στην «υποδοχή» είναι έργα του Γιάννη Μαστοράκη, όχι απολύτως αναμενόμενα σε θεματολογία και τεχνική. Γυμνά, σουρεαλισμός και μια τεχνική ειδικά σε ένα έργο που εμάς μας θύμισε κινηματογραφικές αφίσες του 50 ή του 60.
Ένα μεγάλο αριθμό δικών του δημιουργιών, παρουσιάζει δίπλα ο Νίκος Μακρυνάκης, γνωστός για τα κεραμικά του με την ιδιαίτερη τεχνική που χρησιμοποιεί. Εξαιρετικά έργα, χρηστικά πολλά από αυτά διακοσμητικά άλλα, σίγουρα έχουν τη σφραγίδα του δημιουργού τους.
Προχωρώντας, συναντήσαμε την Emma Paganini.Πολύ μεγαλύτερες επιφάνειες παρουσιάζει φέτος, και η θεματική είναι επίσης διαφοροποιημένη.
Υλικό πάντα το θαλασσόξυλο, όμως πολλά οικόσιτα και μη ζώα κυριαρχούν φέτος, σε μια επίκαιρη «οικολογική» αναφορά της Emma.
Φυσικά υπάρχουν κι αυτά που από την πρώτη στιγμή αγαπήσαμε: Μορφές συμπαντικές της θρησκείας, με εκφράσεις συμβολικές από το χέρι της Emmas.
Αμέσως δίπλα και στον ίδιο χώρο, μια πολλή σημαντική νέα είσοδος στο Μystic Garden.Κομψοτεχνήματα απίστευτα δουλεμένα, λιλιπούτιες εκφράσεις γυναικών ως σύμβολά γονιμότητάς ως τοτέμ, η φύση και η έκρηξή της. Ο κόσμος της Μαρίας Κοντογιωργάκη είναι αυτός,πιο σωστά, και αυτός .Σας είπαμε για κόμματα και θαυμαστικά στην αρχή. Εδώ μπαίνουν αβίαστα.
Ο Πέτρος Δημητροπουλάκης απλώνει σε μεγάλες επιφάνειες, θαλασσινά τοπία, χωρία φέτος να παρουσιάζει κανένα από τα αγαπημένα μας πορτρέτα. Πάντως, δεν νομίζω πως ο όρος Θαλασσογραφίες ταιριάζει . Τα περιορίζεις έτσι. Έχουν ψυχή.
Ο Δημήτρης Τηνιακός με τα φωτογραφικά του έργα , βρίσκεται αμέσεως μετά.
Θάλασσα με σύννεφα από πάνω περισσότερο να προειδοποιούν παρά να απειλούν, αποτυπώσεις τοπίων και λεπτομερειών που του αρέσει να δίνει βάρος και η «κλασική» φωτό του παιδιού με το άλογο.
Ο Μανώλης Τσαντάκης, πήρε το ταλέντο του και το ταξίδεψε σε θάλασσες και εξοχή, τοπία με ουρανό ή χωρίς, με τη γυναίκα στο πλάνο του να ερμηνεύει με τη θέση τον κόσμο και να τον ερμηνεύει, όπως ο καθένας επισκέπτης τον αντιλαμβάνεται. Μια σειρά φωτογραφιών που σε κάνουν να αναρωτιέσαι, που σταματά ο ουρανός;
Πηγαίνουμε από την άλλη πλευρά και συναντάμε την Πόπη Αυγουστάκη. Μια διαφορετική Αυγουστάκη φέτος, αφού τα πορτρέτα κοριτσιών που της αρέσει να φιλοτεχνεί και μας έχουν κερδίσει, περιορίζονται φέτος για να δώσουν θέση στο τοπίο και στο φως. Πολύ φως, σε τοπία της πόλης, έργα ζωγραφικής που παρόλο που μένουν πιστά στην αποτύπωση, έχουν το προσωπικό στοιχείο της ζωγράφου, εκεί που επιλέγει να βάλει χρώμα και εκεί που επιλέγει τη σιωπή.
Ιδιαίτερος καλλιτέχνης ο Γιάννης Ψυκαράκης, δημιουργεί με υλικά της κρητικής γης. Μπορείτε να δείτε τα μαύρα ψάρια του στην πέτρα, αλλά και κατασκευές διακοσμητικές.
Η Φρόσω Παπαδημητρίου, συμμετέχει, έχοντας στο βιογραφικό της σημαντικές συμμετοχές σε διεθνείς και ελληνικές εκθέσεις και διοργανώσεις. Δίνει το διαφορετικό στην έκθεση, με την ξεχωριστή της τεχνική (mixed media art)
Ω Δημήτρης (αυτό το όνομα επιλέγει για την καλλιτεχνική του περσόνα) είναι σκιτσογράφος-δημιουργός κόμικς. Ευχάριστη έκπληξη
Η Αριστέα Γαλανάκη, ζωγραφίζει. Και ζωγραφίζει μοναδικά. Για εμάς ήταν η πρώτη ευκαιρία να δούμε έργα της, και την αρπάξαμε. Βέβαια έχει εξήγηση αυτό, γιατί όπως σημειώνει, έκανε αποχή για κάποιο διάστημα και επέστρεψε για πολύ ειδικό(και σημαντικό) λόγο.
Αφήσαμε για το τέλος την Μαρία Περράκη, γιατί, για λόγους που είναι γνωστοί από την παρουσία της τόσα χρόνια, κατά κάποιο τρόπο «ανακεφαλαιώνει» όλα όσα είπαμε, και το κάνει με ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο. Και ζωγράφος, και αγιογράφος και συγγραφέας.
ΝΙΚΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
