Οι ευτυχισμένες πουέντ των μικρών κοριτσιών της σχολής Τερανόβα μας προϊδέασαν αμέσως πως το βράδι στο Πολύκεντρο ,χτες, θα ήταν μια αισθητική απόλαυση.
Τελικά, ήταν λάθος. Δεν ήταν μία η απόλαυση.
Ήταν παραπάνω από αυτό, αφού παρακολουθήσαμε μια καλά οργανωμένη και προετοιμασμένη δουλειά, σ ένα τρίπτυχο, που ξεδιπλώθηκε με χορό στην αρχή, διασκευασμένο Σέξπιρ για παιδιά στη συνέχεια ,και στο τέλος ήρθε ο Τσέχοφ, μέσα από τέσσερα μονόπρακτα να βάλει την τελική σφραγίδα καλαισθησίας, γνώσης, προσπάθειας-στο τέλος επιτυχίας.
Δύο κατάμεστες αίθουσες και τις δύο βραδιές είναι αδιάψευστοι μάρτυρες.
Μαζί με τους «εθελοντές της τέχνης», ας τους πούμε έτσι όλους αυτούς τους ανθρώπους που επιλέγουν(ή τους επιλέγει;) την τέχνη για να επενδύσουν χρόνο, προσπάθεια, κυρίως ψυχή, αξίζουν μπράβο οι δύο άνθρωποι που κατάφεραν να προσφέρουν στη Σητεία, αυτό το μεγάλο, χωρίς να χάνει καθόλου στην ουσία του, θέαμα: Η Φωτεινή Τερρανόβα στο χορό, ο Νίκος Βασιλάκης στο θέατρο , πρέπει να έχουν δουλέψει και προσπαθήσει πολύ για να στήσουν αρχικά τα μεμονωμένα δρώμενα , προσπαθώντας να φτάσουν το καθένα στην ακμή του, και στη συνέχεια να δημιουργήσουν ένα σύνολο που μέσα στην ανομοιογένεια του, διέκρινες την κοινή γραμμή: Το αισθητικό ήθος.
Ο χορός είναι το μήνυμα
Τρία ηλικιακά γκρουπ απολαύσαμε και εμείς, μαζί τους συγγενείς και φίλους των παιδιών στις movements και opposition και στις άλλες τους μπαλετικές εκφράσεις. Χαρούμενα κορμιά και δουλεμένα , που δεν περιορίστηκαν στο κλασικό μπαλέτο, αλλά μας έδωσαν και κάτι από Bollywood και χιπ με χοπ.
Δεν ξέρουμε αν ήταν στις προθέσεις της χορογράφου(μπορούμε να το υποψιαστούμε όμως)αλλά μαζί με την εξαιρετικά δομημένη και αυστηρά , όπως πρέπει, χορογραφική έκφραση των παιδιών, για άλλη μια φορά καταλάβαμε πως στην τέχνη, η τέχνη είναι το ουσιαστικό και αυτό το μήνυμα εξέπεμψαν τα χαρούμενα πρόσωπα και οι αεικίνητες φτέρνες των παιδιών.
Και κάτι ακόμα, εξαιρετικά ενθαρρυντικό: Η σχολή αποφάσισε και θέλησε να το δείξει, πως όλες οι ζωές και όλα τα κορμιά. έχουν δικαίωμα στη χαρά της τέχνης .
Είναι ασφαλώς έτσι και όχι μόνο επειδή ζούμε στην εποχή της συμπερίληψης.
Είναι, ή πρέπει να είναι, εκ των ουκ άνευ.
Στη σκηνή με Σέξπιρ και Τσέχοφ
Με ένα ευφάνταστο, έξυπνο και χιουμοριστικό κείμενο ο Νίκος Βασιλάκης μπήκε μέσα στον κόσμο του Σέξπιρ για να αντλήσει υλικό και να «ανακατασευάσει» για παιδιά το «Όπως σας αρέσει», κρατώντας την ερωτική ιστορία, μαγικά στοιχεία και το παιχνίδι των μεταμφιέσεων-φύλων. Λειτούργησε πολύ καλά και πέρασε στα παιδιά της πλατείας. Όσο για τα παιδιά επί σκηνής, απίθανα. Το καταδιασκέδασαν, και εμείς μαζί τους.
Και μετά ήρθε ο Γσέχοφ. Ο Τσέχοφ δεν έρχεται ποτέ χωρίς λόγο, μπορεί να μην κάνει φασαρία, αλλά «φωνάζει» μέσα απ’ τις γραμμές του, τις σιωπές του στην κοινή μας συνείδηση. Αυτόν τον τρόπο επέλεξε ο Νίκος Βασιλάκης για να παρουσιάσει, με άξιους συμπαραστάτες τους ερμηνευτές του, τα μονόπρακτα
• «Αίσιον Τέλος» με τους Ράνια Δρετάκη, Κίρκη Καζαμία, Ανθή Τσιφετάκη
• «Πρόταση Γάμου» με τους Μαρία Αλέξη, Ιωάννα Μανταλιωτάκη, Νίκο Σαρουλάκη
• «Η Αρκούδα» με τους Αρετή Ζούρα, Κίρκη Καζαμία, Ειρήνη Κακαβάκη
• «Επέτειος» με τις είναι Εύη ( Ευαγγελία) Γκαβανόζη , Μαίρη Κορδία, Ανθή Τσιφετάκη και τον Νίκο Σαρουλάκη
Η μάχη των φύλων, από τα συστατικά του Τσέχοφ και σε αυτά τα μονόπρακτα, αντιμετωπίστηκε ανατρεπτικά από τον σκηνοθέτη, που επιλέγοντας γυναίκες για πολλούς από τους ανδρικούς ρόλους, «έριξε τη γραμμή», υπερβαίνοντας τα φύλα και κάνοντας λόγο στην ουσία για αντιπαραθέσεις μεταξύ ανθρώπων, πέρα και πάνω από φύλα και σεξουαλική ταυτότητα. Και αυτό, λειτούργησε. Το έδειξε το χειροκρότημα.
-Δύο πράγματα για τα οποία δεν έχουν ευθύνη οι πρωταγωνιστές της βραδιάς και δεν λειτούργησαν, στην κυριολεξία όμως: Το κλιματιστικό και το αναβατόριο. Γνωρίζοντας τους ανθρώπους του ΔΟΚΑΣ, τον πρόεδρο και το προσωπικό και τις ευαισθησίες μαζί με την ευθύνη, πιστεύουμε πως θα επιλυθούν γρήγορα.
“UPDATE : Ενημερωθήκαμε πολύ άμεσα και πολύ ευγενικά από τον ΔΟΚΑΣ πώς το αναβατόριο λειτουργεί Επομένως οφείλουμε μία διόρθωση. Ήταν μια παρεξήγηση.
ΝΙΚΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
