Το γέλιο βοηθά τη ψυχή και το σώμα
Γράφει: Γιώργος Αλεβίζος – Πρόεδρος Μικρασιατών Ποντίων και Αρμενίων Σητείας
Θεωρείται υπερσύγχρονη η μέθοδος μάθησης με τρόπο διασκεδαστικό τον οποίο εφάρμοζαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι και τον οποίο εφαρμόζει η σύγχρονη λαοφιλής ιστορικός, καθηγήτρια Ε.Κ.Π.Α. κα Μαρία Ευθυμίου. Κατά τρόπον… εύθυμον, όπου όμως υπάρχει το σοβαρόν, όπως σφυγμομετρείται από τις εκπομπές της κάθε Σάββατο (18.00-19.00) στο «Κανάλι της Βουλής».
Κατά τους Έλληνες γλωσσολόγους ερευνητές η λέξη χιούμορ προέρχεται από την Ελληνική γλώσσα. Ειδικά από την ηλειακή διάλεκτο κατά την οποία στην κατάληξη των λέξεων, αντί του σίγμα (ς) εχρησιμοποιείτο το ρο (ρ). Π.χ. καλόρ αντί καλός, γαμβρόρ αντί γαμβρός και χυμόρ αντί χυμός.
Το χυμός δηλώνει το υγρό των φυτών, των φρούτων, αλλά και τα ρευστά στοιχεία του σώματος τα οποία, σωστά, πίστευαν ότι ρύθμιζαν τον χαρακτήρα αλλά και τη διάθεσή μας. Χυμός ήτοι «ήδυσμα προσφέρον αίσθημα τέρψεως».
Η λέξη χυμόρ μεταφέρθηκε στη Λατινική γλώσσα ως humor, απ’ όπου το παρέλαβαν οι λατινογενείς γλώσσες και η Αγγλική ως χιούμορ.
Το χιούμορ αναπτύχθηκε στην καθημερινότητα των Αρχαιοελλήνων σε όλες τις μορφές και διακρίσεις. Στην ειρωνία, γελοιογραφία, λογοπαίγνια, σάτιρα, κωμωδία, ανέκδοτα, κλαυσίγελω, ευθυμογράφημα.
Πολλές αστείες διηγήσεις διασώθηκαν από τους «σπουδογελοίους» τους ευθυμογράφους της εποχής. Οι δε φιλόσοφοι αποδέχονται τον γέλωτα ως επωφελή και υγιεινή λειτουργία. Ο Μέγας Αλέξανδρος ακολουθείτο πάντοτε από γελωτοποιούς για την ψυχαγωγία του.
Το γέλιο θεωρείται χρησιμότατο για την ψυχική και σωματική υγεία, ενισχύεται το ηθικό του πάσχοντος, έχει ευεργετικές συνέπειες στους πνεύμονες και στην αιμάτωση του άνω αναπνευστικού συστήματος.
Το γέλιο στη δημόσια και ιδιωτική ζωή των Αρχαιοελλήνων αποτελεί απόδειξη της ελληνικής υπεροχής, η οποία ανέλυσε το χιούμορ από ψυχολογικής και κοινωνιολογικής πλευράς.
Σχετικές έρευνες έχουν αποδείξει ότι στα βάρβαρα έθνη δεν υπήρχαν οι πραγματικά ευτράπελοι ή ήταν σπάνιοι και ότι η αληθινή αστειότητα παρουσιάζεται κυρίως μεταξύ ελεύθερων και φωτισμένων ανθρώπων σε πολιτισμένες κοινωνίες.
Στην εποχή μας είναι εύκολο να εμφανίζεσαι σοβαρός, δύσκολο όμως να είσαι χιουμορίστας.
Είναι βέβαιο, ότι χωρίς το χιούμορ και ο πνευματώδης άνθρωπος καταντά ύστερα από κάμποσο καιρό, μονότονος.
Ο κάθε χιουμορίστας μπορεί να διηγηθεί ή γράψει εκατοντάδες χιουμοριστικά περιστατικά. Ενδεικτικά γράφουμε:
Ο Βρεττανός πολιτικός, με το παροιμιώδες χιούμορ του, Ουΐνστον Τσώρτσιλ σε συνεδρίαση της Βουλής των Λόρδων βάλλεται καυστικά από την αντιπολιτευόμενη Λαίδη Άστορ:
- Ουΐνστον εάν ήμουν σύζυγός σου θα έβαζα δηλητήριο στο ποτό σου.
- Λαίδη, αν ήμουν σύζυγός σου θα το έπινα ευχαρίστως (…προκειμένου να γλυτώσει από αυτή την σύζυγο).
Ο θεατρικός συγγραφέας Μπέρναρ Σω σε θέατρο του Λονδίνου είχε πρεμιέρα θεατρικό του έργο. Με τον Τσώρτσιλ είχαν σχέσεις αντιπάθειας. Έστειλε στον Ουίνστον πρόσκληση για ένα άτομο, αντί για δύο όπως συνίσταται, ελπίζοντας ο Σω ότι δεν θα ερχόταν, αφού ποτέ σε παραστάσεις ο Τσώρτσιλ δεν πήγαινε μόνος του.
Πανέξυπνος ο Τσώρτσιλ έπιασε το υπονοούμενο και απήντησε: Θα έρθω αφού η παράσταση θα είναι ανεπανάληπτη (…ότι δεν θα ξαναπαιχθεί.. θα πατώσει).
Ο Γεώργιος Παπανδρέου ο πρεσβύτερος ευφυολόγος και ετυμόλογος έχει πολλά αμίμητα περιστατικά.
Προσκαλεσμένος σε φιλικό σπίτι, η όμορφη οικοδέσποινα τσακίστηκε να τον περιποιηθεί, να του φέρει κρασί, μεζέδες, τα πάντα. Σε μια στιγμή κρατώντας μια πιατέλα κοτόπουλο τον ρώτησε.
- Τι προτιμάτε κ. Πρόεδρε μπούτι ή στήθος;
- Κυρία μου… αυτά δεν λέγονται δημόσια.
Απροσδόκητα ένα μεσημέρι συναντήθηκε με τη σύζυγο ενός στρατηγού, με τον οποίο ο Παπανδρέου βρισκόταν σε οξύτατη αντιδικία. Παρ’ όλα αυτά ιπποτικώτερος όπως ήταν την χαιρέτησε ευγενικά. Εκείνη όμως του είπα ψυχρά.
- Μα γιατί τέλος πάντων κύριε Πρόεδρε βρίσκεσθε σε συνεχή αντίθεση με τον στρατηγό. Δεν αντιλαμβάνεσθε πως ότι και να κάνετε ο στρατηγός θα βρίσκεται πάντοτε από πάνω;
Ο Αρχηγός του Κέντρου χαμογέλασε ειρωνικά
- Κυρία συγχέεται την ιδική σας θέση με την δική μου…
Και βέβαια στον Γέρο της Δημοκρατίας (Παπανδρέου) ανήκει η πατρότητα της προσθήκης στο χουντικό (21-4-67) σύνθημα «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών (Παπαδόπουλος)…» «και καθολικώς Διαμαρτυρομένων» (Παπανδρέου).
Και χαριτολογώντας ο Κωνσταντίνος Καραμανλής (πρεσβύτερος) βάφτισε τον «Γέρο» ηδονολεξία.
Να γελούμε λοιπόν. Κάνει καλό στην ψυχή και στο σώμα.
Γιώργος Αλεβίζος
