Δάσκαλος εξ επαγγέλματος αλλά και εκ φύσεως.
Σχεδόν εκ πεποιθήσεως. Εφ όλης της ύλης. Ο θείος Σήφης.
Δηλαδή, δεν άφηνε τίποτα να πάει χαμένο. Θα το εξηγούσε και θα το ανέλυε, παίρνοντας εκείνο το ιδιαίτερο ύφος, κατεβάζοντας τα φρύδια και κοιτώντας σε ίσια στα μάτια.
Το ξέρετε αυτό το ύφος πολλοί, από την μεγάλη του θητεία ως δάσκαλος, στα γύρω χωριά και στην Σητεία. Και γνωρίζετε πως υπήρξε αυστηρός όταν έπρεπε, αλλά στέκονταν με σεβασμό απέναντι σε μια απρόσμενη ιδέα και άποψη που ενδεχομένως δεν ανήκε στην δική του οπτική
. Ο θείος Σήφης, είχε χιούμορ και έκανε πλάκα, και στα δύσκολα σε έπιανε από το χέρι, όχι μόνο για να σε βοηθήσει, αλλά για να σε τραβήξει έξω από αυτήν την κατάσταση και να σου δείξει την άλλη οπτική.
Για μας, την όλη οικογένεια του, ήταν πολλές φορές ο «αρχηγός» εκείνος που θα έδειχνε την κατεύθυνση, τον σωστό δρόμο όχι για επιβάλλει την άποψη του αλλά για να συμβουλέψει. Υπάρχουν πολλά κεφαλαία ζωής που του χρωστάμε.
Δεν θα μπορέσουμε ποτέ να ξεπληρώσουμε το χρέος, αλλά του δείξαμε αγάπη και σεβασμό. Γιατί τα κέρδισε με ευκολία.
Για μας άνοιξε κόσμους, νομίζω και για τους μαθητές και τις μαθήτριες του. Ο θείος Σήφης μας πήρε από το χέρι και μας ταξίδεψε από τον Καζαντζάκη μέχρι, τα αρχαία και τα πολύ σύγχρονα και από κει με έναν δικό του τρόπο, συνομιλούσε μαζί μας για τα πολύ προσωπικά και ιδιωτικά. Χωρίς να πει λέξη, πολλές φορές. Ακόμα και στα μυστικά μας, είχε τον τρόπο να «μπαίνει» διακριτικά και με αξιοπρέπεια να τα αντιμετωπίζει και να μην αναφέρατε ποτέ σε αυτά δημόσια.
Ο θείος Σήφης και αυτός ο θλιβερός αόριστος. Διότι, δεν θα μας ξαναπάρει από το χέρι. Δεν είναι πια εδώ ο δάσκαλος
Ο Σήφης Οικονομάκης.
Αντίο, θείε μου.
