Το δικό τους «αντίο» στον τεράστιο μουσικοσυνθέτη, Μίμη Πλέσσα, λένε από σήμερα το πρωί (05.10.2024) διάφοροι καλλιτέχνες με σκοπό να ευχαριστήσουν τον μαέστρο για την τεράστια παρακαταθήκη που άφησε πίσω του.

Ανείπωτος είναι ο θρήνος για τον Έλληνα θρύλο Μίμη Πλέσσα, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή τα ξημερώματα, σε ηλικία 99 χρόνων.

Με το που έγινε γνωστή η είδηση του θανάτου του, πλήθος καλλιτεχνών έκαναν αναρτήσεις στα social media για να «υμνήσουν» το τεράστιο έργο που άφησε πίσω του ο Μίμης Πλέσσας.

Ελευθερία Αρβανιτάκη

«Αποχαιρετούμε με σεβασμό τον Μίμη Πλέσσα με ένα ευχαριστώ για τα τραγούδια που μας άφησε και τα οποία μεγάλωσαν γενιές και γενιές. Εδώ ένα από τα τραγούδια που είχα την τύχη να ηχογραφήσω στις παραστάσεις στον Απόλλωνα, το οποίο μοιράζομαι σήμερα για να πω κι εγώ αντίο στον αγαπημένο συνθέτη», έγραψε η Ελευθερία Αρβανιτάκη.

Γιώργος Νταλάρας

«Αποχαιρετούμε με συγκίνηση κι ευγνωμοσύνη τον Μίμη Πλέσσα. Έναν σπουδαίο συνθέτη και ιδιοφυή μουσικό, πολυσχιδή και δραστήριο πάντα, έναν πραγματικό ευπατρίδη. Μας αφήνει πλούσια και σπάνια κληρονομιά τη μουσική και τα τραγούδια του. Ο Μίμης Πλέσσας, στα πρώιμα χρόνια του, ήταν από τους πρωτοπόρους συνθέτες της σύγχρονης μουσικής και ιδιαίτερα της τζαζ.

Όμως, τα εμβληματικά τραγούδια του “Δρόμου” που έγραψε με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο θα είναι πάντα στη ζωή όλων μας και θα τροφοδοτούν και θα εμπνέουν γενιές και γενιές νέων συνθετών, μουσικών και τραγουδιστών. Μαέστρο, σε ευχαριστούμε για τα πολύτιμα δώρα σου», έγραψε.

Φοίβος Δεληβοριάς

«Ο Μίμης Πλέσσας είναι τόσο μέσα μας, που είναι εύκολο να τον πάρουμε ως δεδομένο: Τόσες ταινίες με ανοιχτά αμάξια στις παραλίες, τόσα μεγάλα τραγούδια που μας πετυχαίνουν παντού και πάντα, τόσα μικρά τελετουργικά του βαθιά καταπιεσμένου λαϊκού ερωτισμού μας, τόσα μοτίβα σαν όνειρα που βλέπουμε στον ξύπνιο μας -που ξεχνάμε πόσο μεγάλος μουσικός βρίσκεται από πίσω τους.

Τεράστιος πιανίστας -ο Gillespie, ο Coleman Hawkins και ο Lester Young κάτι ήξεραν επ’ αυτού-, εξαιρετικά ευρηματικός μαέστρος κι ενορχηστρωτής, μέγας μελωδός και εναρμονιστής, μουσικός δραματουργός από τους λίγους. Αν κάτι ουσιαστικό είχε να απαντήσει η Ελλάδα στον Μancini, στον Elmer Bernstein, στον Burt Bacharach ήταν αυτός.

Ακούστε λίγο πώς διασκεύασε και πώς έπαιξε τον Αττίκ για τη Δανάη στον υπέροχο δίσκο του ‘67. Ακούστε προσεκτικά τα σάουντρακ του “Έγκλημα στα Παρασκήνια” ή του “Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα”. Ανακαλύψτε τους πιο υποτιμημένους κύκλους τραγουδιών του, όπως το “Μίλα μου για τη λευτεριά” ή “Τα χαμένα χρόνια”.

Προσέξτε πώς σεβάστηκε τους λαϊκούς ποιητές που του εμπιστεύτηκαν τον λόγο τους -προεξάρχων, φυσικά, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος. Βρείτε τα χιλιάδες διαμάντια που έθαψε στον κήπο της υπερπαραγωγικότητάς του. Και δώστε του μια πρώτη χειραψία γνωριμίας. Γιατί είναι επιτέλους η ώρα να τον γνωρίσουμε.

Τα θερμά μου συλλυπητήρια στους αγαπημένους μου ανθρώπους της οικογένειάς του, χαίρομαι πολύ που στην “Ταράτσα” πριν ένα μήνα φτιάξαμε ένα πολύ προσωπικό αφιέρωμα προς τιμήν του, αγγίξαμε για λίγο κι εμείς την “ψυχή του πιάνου” του», έγραψε.

Κλαούντια Ντέλμερ

«Ο Μίμης, ο Μαέστρος, ο Πλέσσας άγγιζε και άγγιξε τόσες ζωές με την πηγαία και θαυμάσια μουσική του και το ίδιο και πέρα από αυτό ξεχώριζε τόσο μοναδικός στο πόσο δινόταν στους ανθρώπους, με τέτοια στοργή και ευγένεια… Αυτοί οι καλοί του τρόποι μου έδωσαν κουράγιο να προσπεράσω δύσκολες καταστάσεις. Σε μένα υπήρξε από τους σημαντικότερους ανθρώπους στη ζωή μου …

Αρχικά μου χάρισε υπέροχα τραγούδια στο κοινό μας άλμπουμ και τόσες ζωντανές μουσικές συγκινήσεις, ύστερα ως νύφη με συνόδεψε στην εκκλησία στη θέση του πατέρα μου, τα πρώτα πρόσωπα που βλέπανε τα νεογέννητα παιδιά μου (4) στο μαιευτήριο ήταν το δικό του και της συζύγου του της Λουκίλας… και πάντα ήταν παρόν, διαθέσιμος, λαμπερός και γεμάτος αγάπη.

Ήταν ευλογία στη ζωή μου… Στα τραγούδια του θα βρείτε όλα αυτά που μπορεί κανείς να εκτιμήσει και να αγαπήσει στη ζωή αλλά και σε αυτόν τον τόπο που τον γέννησε. Αιώνια η μνήμη σου. Σ’ ευχαριστώ για τα ανεκτίμητα δώρα που μου χάρισες», εξομολογήθηκε η Κλαούντια Ντέλμερ.

Γλυκερία

«Θαύμα της φύσης και της δημιουργίας! Ένας οξυδερκής άνθρωπος, πανέξυπνος. Πέρα απ’ το ταλέντο ήταν ένας συνδυασμός πραγμάτων…Ο Μίμης Πλέσσας ήταν ένας τέλειος άνθρωπος. Η μουσική του γνώση και η άρτια δομή των τραγουδιών του καθιστά την τέχνη του διαχρονική και αιώνια! Καλό ταξίδι στο φως σπουδαίε μας!», τον αποχαιρέτησε η Γλυκερία.

Άντζελα Γκερέκου

«Πριν λίγες ώρες… σταμάτησαν του ρολογιού οι δείκτες… για τον Μίμη μας… Ένα τεράστιο κεφάλαιο στη μουσική ιστορία της Ελλάδας… Ο σπουδαίος συνθέτης μας Μίμης Πλέσσας στις 12 Οκτωβρίου θα γιόρταζε τα 100ά του γενέθλια… Οι σχέσεις αγάπης και πραγματικής φιλίας με τον Τόλη μας… πέρα από τα μαγικά τραγούδια σας… έγιναν πολύτιμοι δεσμοί με τις οικογένειες μας», έγραψε αρχικά.

«Πέρα από τα μουσικά σου σπάνια δώρα που έδωσες σε όλους απλόχερα θα θυμάμαι πάντα την απαράμιλλη ευγένεια σου το ήθος τη γλυκύτητα σου… Σπάνια χαρίσματα. Η σκέψη μας δίπλα στην λατρεμένη σου Λουκίλα και στην κόρη σου αυτές τις δύσκολες ώρες του αποχωρισμού. Τίποτα όμως δεν τελειώνει εδώ… Το ταξίδι συνεχίζεται… Καλό κι ευλογημένο ταξίδι στο φως αγαπημένε μας Μιμή!!! Αθάνατος.…», κατέληξε.

Φίνος Φιλμ

«Μίμης Πλέσσας. Ένα όνομα, μια ιστορία, ένας μύθος της μουσικής με δεκάδες διακρίσεις και τιμές που λίγοι έχουν καταφέρει. Συνθέσεις που μεγάλωσαν γενιές και γενιές, που μας συντρόφευσαν σε χαρές και λύπες, που μας ταξίδεψαν σε θρυλικά κινηματογραφικά μιούζικαλ, που μας ξεσήκωσαν, μας ενέπνευσαν, μας συγκίνησαν και μας ωρίμασαν.

Το 1965 έγραψε σε προσωπική επιστολή προς τον Φίνο: «Ευτυχώς ο πλούτος δεν μετριέται μονάχα από το περιεχόμενο της τσέπης αλλά και της καρδιάς κι εκεί νομίζω πως είμαι κροίσος». Ο μελωδικός μας μαέστρος, συμπλήρωσε έναν αιώνα ζωής κοντά μας και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα παραμείνει “αιώνιος”.

Τον αποχαιρετούμε με ένα σύντομο αφιέρωμα στις θρυλικές ταινίες που υπέγραψε την μουσική τους αλλά και στην σπουδαία μουσική σύνθεση που έγραψε για την ταινία «Οι Σφαίρες Δεν Γυρίζουν Πίσω» (1967), κατακτώντας το Βραβείο Καλύτερης Μουσικής Επένδυσης στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Αντίο μαέστρο..»,  έγραψε η Φίνος Φιλμ.

Κωνσταντίνος Χριστοφόρου

«Μίμης Πλέσσας τεράστιος και αιώνιος! Μαέστρο μου πόσο τυχερός είμαι που με αγκάλιασες, γενναιόδωρος και χαμογελαστός. Πάντα και τραγούδησα μαζί σου μερικά από τα αριστουργήματά σου, το 2018 στο Ηρώδειο Θα είσαι για πάντα εδώ! Σε ευχαριστούμε!», τον αποχαιρέτησε.

Ελένη Δήμου

«Και εγώ όπως όλη η Ελλάδα αποχαιρετώ. Έναν σπουδαίο συνθέτη, έναν εξαιρετικό μουσικό και έναν βαθιά ευγενή άνθρωπο! Καλό ταξίδι Μίμη Πλέσσα», έγραψε η Ελένη Δήμου.

Σπύρος Μπιμπίλας

«Αντίο στον μεγάλο μας και σπουδαίο Μίμη Πλέσσα… 100 χρόνια ζωής, προσφοράς, μελωδιών κι αγάπης… Για όλο τον Ελληνικό λαό ένας μύθος.. Για μας υπήρξε δάσκαλος κι άνθρωπος που λάτρευε τους νέους κ μας δίδαξε την σοφία του και την λατρεία του για την τέχνη…

Μας άνοιγε την καρδιά του και το σπίτι του με αγάπη.. Θα σιγοτραγουδάμε για πάντα τα υπέροχα τραγούδια του που είναι διαμάντια του πολιτισμού μας…θερμά συλλυπητήρια στην σπουδαία του σύντροφο την Λουκίλα και την κόρη του, τον γιο του κι όλη την οικογένειά.. Μίμη μας θα σε έχουμε πάντα στην καρδιά μας… », σχολίασε ο Σπύρος Μπιμπίλας.

Αντώνης Ρέμος

«Αγαπημένε μου Μίμη. Έχω να θυμίζω τα τραγούδια σου, έχω να θυμάμαι τις στιγμές μας. Καλό ταξίδι στην ψυχούλα σου».

Κυριάκος Μητσοτάκης

«Ένας κορυφαίος συνθέτης, σπουδαίος επιστήμονας και γλυκός άνθρωπος έφυγε από κοντά μας. Ο «Δρόμος» του υπήρξε πλούσιος. Γεμάτος από μελωδίες που ξεκινούν από την τζαζ και διαπερνούν το ελληνικό τραγούδι, αλλά και το ελληνικό σινεμά. Μοναδικός ο Μίμης Πλέσσας. Όπως μοναδικές και οι στιγμές που θα μας χαρίζει για πάντα με τις νότες του»

Άγγελος Πυριόχος

«Ο φίλος μου. Ο Μίμης μου. Που με έκανε Πλεσσόπουλο. Που τόσα πολλά του χρωστάω. Ο τεράστιος Μίμης Πλέσσας. Ο σεμνός. Ο συνθέτης του οποίου ένα μεγάλο μέρος του έργου του παραμένει άγνωστο. Αυτός που δεν περιφρόνησε κανένα είδος μουσικής», έγραψε αρχικά.

«Μεγάλη απώλεια ή αναχώρηση του. Και κάτι ακόμα. Διαβάζω σήμερα “έφυγε το καμάρι της Ζακύνθου”. Ο Πλέσσας ήταν υπερήφανος Τζαντιώτης και το έλεγε πάντα. Η Ζάκυνθος δεν τον τίμησε ποτέ. Δεν έδωσε το όνομα του ούτε σε ένα καντούνι.