Ο « Όσκαρ» είναι έτοιμος και από αύριο Παρασκευή θα πάρει το κοινό της Σητείας, κάθε ηλικίας, στο δικό του κόσμο, ένα πολύ ιδιαίτερο, ευαίσθητο, τρυφερό, ελπιδοφόρο, χαμογελαστό, παρά τις συνθήκες, σύμπαν, με τη σφραγίδα της Ειρήνης Δερμιτζάκη και του Συλλόγου Φίλων Μουσικής, στις παραστάσεις στο Πολύκεντρο, αύριο Παρασκευή 22, το Σάββατο 23 την Κυριακή 24 , την Τετάρτη 27 και Παρασκευή 29 Σάββατο Κυριακή 31 Μαρτίου, στις 9μ.μ.
Μιλάμε για την παράσταση «Όσκαρ, γράμμα στο Θεό» , σε μετάφραση-σκηνοθεσία (και γενικότερα με τη φροντίδα)της Ειρήνης Δερμιτζάκη, βασισμένη στο βιβλίο του Ερίκ Εμμανουέλ Σμιτ, που παρουσιάζει ο Σύλλογος Φίλων Μουσικής με την υποστήριξη του ΔΟΚΑΣ.
Η Αριστέα Κακουράκη και η Βέρα Περάκη, ερμηνεύουν τους βασικούς ρόλους. Μαζί τους, ο Γιώργος Βασιλειάδης, η Ιωάννα Λάκα και η Ράνια Φραγκούλη.
Παράσταση εξ αναβολής, αφού είχε προγραμματιστεί να παρουσιαστεί αρχικά λίγο μετά τα Χριστούγεννα, αλλά αντικειμενικές συνθήκες, δεν το επέτρεψαν. Αυτός όμως ο χρόνος, κύλησε δημιουργικά για να κτιστεί ακόμα καλύτερα η παράσταση.
Το έργο, η συγκίνηση, η αλληλεγγύη
Όπως μας έχει πει η Ειρήνη Δερμιτζάκη , «το έργο μιλάει για ένα παιδί το οποίο είναι στο νοσοκομείο. Έχει κάνει κάποια επέμβαση μεταμόσχευσης η οποία δεν πήγε πολύ καλά. Και στην ουσία του μένουν λίγα χρόνια, λίγες μέρες μάλλον ζωής, οπότε παρακολουθούμε τη ζωή του μέσα στο νοσοκομείο, τους φίλους του που έχει κάνει μέσα στο νοσοκομείο τα άλλα παιδιά. Και τη σχέση με τους γονείς και πως οι γονείς δυσκολεύονται πολύ να αποδεχτούν ότι το παιδί τους είναι άρρωστο και ότι το παιδί τους είναι μέσα σε ένα νοσοκομείο. Και πως ο Όσκαρ τους βοηθάει να ωριμάσουν και να γίνουν καλύτεροι γονείς. Βέβαια, η βασικότερη σχέση που έχει ο Όσκαρ ,είναι η σχέση με την εθελόντρια κυρία Ρος που επισκέπτεται τα μικρά παιδιά και τους κρατάει παρέα και συντροφιά».
Και συνεχίζει:
«Είναι από τα λιγοστά έργα που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια και που κάτι μου κάνουν πολύ βαθιά μέσα μου, με αγγίζουν για να μπορώ να ασχοληθώ και μαζί τους σκηνοθετικά. Δεν ξέρω γιατί, αλλά είναι ένα έργο που το διαβάζω ή βλέπω στις πρόβες στιγμιότυπα τα οποία με έκαναν να αρχίσω να κλαίω .Οπότε η συγκίνηση και το συναίσθημα ήταν το πρώτο πράγμα το οποίο είπα ότι εδώ, κάτι υπάρχει που μπορεί να εξερευνηθεί σκηνοθετικά. Νομίζω πως όλο αυτό έχει να κάνει με το ότι πρωταγωνιστεί ένα παιδί.
Εχω μια αγάπη για την παιδική ηλικία, θεωρώ ότι είναι ένα κομμάτι της ζωής μας και της μνήμης μας που κουβαλάει πολλή πληροφορία.
Ένα στοιχείο είναι αυτό και το δεύτερο είναι η αγάπη για τη ζωή και η αλληλεγγύη. Είναι δηλαδή η κυρία Ρόουζ στο έργο, μια γυναίκα εθελόντρια που περνάει τον ελεύθερο χρόνο της μέσα στα νοσοκομεία για να κάνει παρέα στα μικρά παιδιά. Και αυτή η έννοια της προσφοράς.
Στην κοινωνία που ζούμε τώρα είναι κάτι που το έχουμε πολύ ανάγκη και νομίζω ότι είναι το τελευταίο πράγμα που θα καταρρεύσει. Τα κοινωνικά συστήματα, τα πολιτικά συστήματα όταν κόβονται μισθοί, νοσοκομεία και τα λοιπά τι μας μένει; Ο συνάνθρωπος»
Η παράσταση, που απευθύνεται σε παιδιά και μεγάλους έχει και κοινωνικό πρόσημο. Τις μέρες των παραστάσεων θα γίνονται εγγραφές δοτών μυελού οστών από εθελοντές δότες, που θα βρίσκονται στο Πολύκεντρο και θα ενημερώνουν σχετικά.
ΝΙΚΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
