Ίσως το πιο σημαντικό θέμα που δεν το ακούς σε αυτή την προεκλογική περίοδο, ιδιαίτερα απο τα μεγάλα κόμματα, είναι το ζήτημα του δημογραφικού προβλήματος στην χώρα μας. Ο πληθυσμός της Ελλάδας μέχρι το 2050 θα συνεχίσει να μειώνεται, ενώ η μόνη ηλικιακή ομάδα που θα αυξηθεί είναι αυτή των 65 ετών και άνω. Υπάρχουν περιοχές που η μείωση του πληθυσμού αγγίζει το 17% ενώ κάποια χωριά σε διάφορα σημεία της επικράτειας σε 15 χρόνια περίπου από τώρα θα σβήσουν απ το χάρτη…
Η Ελλάδα αντιμετωπίζει μείωση και γήρανση του πληθυσμού της. Η κοινωνιοικονομική κρίση της δεκαετίας του 2010 και η μαζική μετανάστευση οδήγησαν σε δραματική μείωση του πληθυσμού της χώρας που σε συνδυασμό με την μείωση του ποσοστού θνησιμότητας και αύξησης του προσδόκιμου ζωής, οδηγούν στη γήρανσή του, με την Ελλάδα να κατατάσσεται στην πρώτη εξάδα των γηρασκουσών χωρών παγκοσμίως.
Το μεταναστευτικό ισοζύγιο σε όλα τα σενάρια προβολών των Ηνωμένων Εθνών για την Ελλάδα (+140 χιλ. για την περίοδο 2022-2049) είναι αδύνατον να αντισταθμίσει την εξαιρετικά αρνητική ζυγαριά γεννήσεις -θάνατοι.
Σήμερα στους 100 κατοίκους της χώρας μας οι 22 είναι πάνω από 65 ετών, το 2050 το ένα τρίτο θα είναι πάνω από 65. Πρακτικά σημαίνει ότι θα μειωθεί ο πληθυσμός της εργάσιμης ηλικίας και θα έχουμε μεγαλύτερο κόστος για τη συντήρηση, καλή επιβίωση των ηλικιωμένων μας, που σημαίνει επενδύσεις στον τομέα της Υγείας και της Πρόνοιας
Θα πρέπει να ληφθούν μέτρα για να στηρίξουν το παιδί και την οικογένεια, ώστε να μην μειωθούν περισσότερο οι γεννήσεις και προοδευτικά, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα να αυξηθούν
Εσυ βλέπεις να συμβαίνει κάτι προς αυτή την κατεύθυνση ή βλέπεις μια καθολική και επίμονη προσπάθεια για ιδιωτικοποίηση της Υγείας; Βλέπεις να στηρίζεται ουσιαστικά η οικογένεια και το παιδί για να ανατραπεί η κατηφόρα αυτή ή μήπως οι οικογένειες τα βγάζουν πέρα όλο και πιο δύσκολα και τα νέα ζευγάρια δεν τεκνοποιούν φοβούμενοι ότι δεν θα τα καταφέρουν;
Οι πολιτικές που θα ακολουθήσουμε είναι αυτές που θα ανακόψουν το brain drain, την μαζική μετανάστευση που ζήσαμε τα τελευταία 13 χρόνια. Έχουμε φτάσει σε σημείο να μην υπάρχουν αρκετοί νέοι επιστήμονες εντός Ελλάδας για να καλυφθούν ανάγκες σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Μιλούμε για το μέλλον της χώρας χωρίς να υπάρχει μέλλον, γιατί το μέλλον είναι τα παιδιά και αυτό που δίνει ζωή σε έναν τόπο είναι οι πολίτες που αν απουσιάζουν οι παραγωγικές ηλικίες, αυτό αναπόφευκτα οδηγεί σε αδιέξοδο και στην εγκατάλειψη. Η αστικοποίηση και η εγκατάλειψη της επαρχίας και των αγροτικών περιοχών είναι ένα θέμα που παρατηρούμε εδώ και δεκαετίες χωρίς να κάνουμε κάτι να το ανατρέψουμε . Η κοινή αγροτική πολιτική που ακολούθησε η Ευρώπη «σκότωσε» την ύπαιθρο…
Η Ελλάδα του 1950 ήταν μια χώρα αγροτική, ενώ σήμερα είναι αστικοποιημένη με το 75% να κατοικεί στα αστικά κέντρα.
Εσύ βλέπεις κάποια πολιτική για την ενίσχυση της αγροτικής παραγωγής ή βλέπεις ότι της βάζουν εμπόδια με αποτέλεσμα να μην θέλει κανένας νέος να γίνει αγρότης ή κτηνοτρόφος ;
Αυτά θα έπρεπε να είναι στην ψηλά στην ατζέντα της πολιτικής αντιπαράθεσης για την πολιτική που έχει όραμα και κοιτάζει μπροστά. Αν ακόμη κάποιοι πιστεύουν ότι η πολιτική δεν τους αγγίζει και δεν τους αφορά, κρατώντας μια στάση απολιτίκ και εφήμερη, ας σκεφτούν ότι σε 30 χρόνια μια τέτοια κουβέντα θα μπορεί να γίνει μόνο ανάμεσα σε συνταξιούχους άνω των 65 , γιατί δεν θα υπάρχει και κανένας άλλος από τις υπόλοιπες ηλικιακές ομάδες να συμμετέχει στην παρέα …
Προσωπικά πέρα από τα τοπικά και καθημερινά προβλήματα είναι ένα στοίχημα που θα βάλω στην ενασχόληση μου με τα κοινά. Γνωρίζω ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε όλοι μας καθημερινά είναι μεγάλα και δυστυχώς κατάφεραν να μας «κλειδώσουν» εκεί και να μην σκεφτόμαστε τίποτα άλλο. Όμως από τον πολιτικό θα πρέπει να ζητάμε και να απαιτούμε ίσως, να έχει ΟΡΑΜΑ. Χωρίς όραμα πολιτική δεν μπορείς να κάνεις. Χωρίς όραμα το μόνο που κάνεις είναι να ικανοποιήσεις το εγώ σου καιροσκοπώντας, αφήνοντας αρνητικό αποτύπωμα όπου «ακουμπήσεις»…
