Η παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος και μια γιορτή που δεν γίνεται!
Του Νίκου Κουρουπάκη
Το περιβάλλον αποτελεί τον κύριο λόγω ύπαρξης ζωής. Όλα τα έμβια έχουν προσαρμοστεί ώστε να ζουν αρμονικά και σε συνδυασμό με τις απαιτήσεις της επιβίωσης. Η 5η Ιουνίου καταχωρήθηκε ως μέρα σκέψης για το περιβάλλον και επικράτησε τον καιρό εκείνο που καταλάβαμε ότι δεν μπορεί δυστυχώς να είναι γιορτινή ημέρα, αλλά μια μέρα σκέψης και προβληματισμού.
Αρχικά είχα αποφασίσει να μην γράψω τίποτα. Να θαυμάσω τις υπέροχες δηλώσεις όλων σχετικά με το ευαίσθητο, εύθραυστο, πολύτιμο, πολυεπίθετο, περιβάλλον απο στόματα που δεν έχουν κάνει απολύτως τίποτα για τη διαφύλαξή του και το αποτέλεσμα το βλέπουμε. Δυστυχώς όμως οι τυπικές και πομπώδεις δηλώσεις με ανάγκασαν να γράψω αυτό το άρθρο για να επιστρέψω στο κόσμο την άποψη ότι το περιβάλλον το προσέχουμε όχι μόνο με το τι κάνουμε αυτή τη στιγμή, αλλά και με το τι σχεδιάζουμε. Κυρίως με το τι σχεδιάζουμε, διότι δεν είναι απλό να προβλέψουμε τι θα συμβεί ώστε να έχουμε και τη δράση έτοιμη. Πρέπει όμως να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά και να ακούμε τους παιανισμούς για το τι έρχεται. Δεν μπορεί να λέμε οριζόντια ότι είμαστε υπερ του περιβάλλοντος αλλά κατά των εργαλείων που θα χρησιμοποιηθούν. Δεν μπορούμε να λέμε γενικά ότι τα ποτάμια είναι βρώμικα. Πρέπει να τα καθαρίζουμε και να προσέχουμε μην ξαναγίνουν έτσι. Η ημέρα περιβάλλοντος πρέπει να γίνει μέρα γιορτής, όταν αποφασίσουμε να το προστατέψουμε με ειλικρίνεια, απέναντι στα παιδιά, μας και να τους ζητήσουμε μια τεράστια συγγνώμη που είμασταν πλημμελείς, απρόσεκτοι και κυρίως αφελείς. Το περιβάλλον δεν χρειάζεται λόγια χρειάζεται έργα γι αυτό σταματώ εδώ και καλώ όλους σας να προσπαθήσετε ο καθένας απο το μετερίζι του να εξασφαλίσει ότι θα υπάρχει οξυγόνο σε 100 χρόνια.
«Συγγνώμη απο τις νέες γενιές, είχαμε γίνει τύφλα απο το πετρέλαιο».
Για τον Συνδυασμό: «Σητεία επιστροφή στο Μέλλον»
ο επικεφαλής: Νίκος Κουρουπάκης
